هواچوبه با نام علمی Arnebia euchroma L یکی از گونه های ارزشمند و دارویی منحصر به فرد در استان مازندران محسوب می گردد. نام های ديگر این گیاه: شنكار، شنجار، حناء الغول، خس الحمار، رجل الحمامه و شجرة الدم است. طبیعت آن گرم و خشک است.
ریشه این گیاه در کتب طب سنتی ایران به عنوان بهبود دهنده زخم ها و سوختگی ها، از بین برنده ورم ها و غده های سخت، مسکن درد مفاصل، مقوی کبد و کلیه و طحال و برطرف کننده مشکلات رحمی مورد استفاده بوده و مطالعات جدید نیز تأثیر عصاره گیاه و ماده مؤثره آن شیکونین را در بهبود زخم و سوختگی و تکثیر سلول های بنیادین پوست، بهبود درد مفاصل، جلوگیری از روند التهاب و اثرات آنتی باکتریال و ضد قارچ را نشان داده است.
خواص مهم هواچوبه :
- درمان تنگی نفس
- درمان تورم لوزه
- درمان زخم معده
- درمان درد کلیه و دفع سنگ مثانه (ریشه آن را پخته با کمی سرکه میل شود)
- درمان رماتیسم
- درمان بیماری های قلبی عروقی و کلیوی
- درمان بواسیر و گرفتگی صدا و سینه
- خارج کننده و دفع تمامی فضولات و عفونت های رحمی بانوان
- کمک شایان در درمان نازایی
- کمک در درمان زخم ها و چسبندگی بانوان
- داروی گیاهی زخم پای دیابتی از گیاه ابوخلسا یا هواچوبه تولید شده و به نام پماد ابوخلسا یا کرم ابوخلسا و همچنین پد ابوخلسا شناخته می شود.
طریقه مصرف هواچوبه جهت درمان عفونت های رحمی :
تمامی محتویات پاکت را در ظرف بزرگ پر از آب ولرم ریخته و در آن بنشینید تا به ناف برسد سپس تا هنگام سرد شدن آب داخل آن باشید. این کار را یک شب در ماه انجام دهید و تا ۳ماه ادامه داده شود. صبح روز بعد از مصرف نیمروی تخم مرغ محلی با روغن حیوانی و زردچوبه استفاده شود.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.